Sunday 06.03.2022 Amuz / Koorlink Antwerpen
11.00 Josquin the Undead concert
Monday 07.03.2022 New Epiphanies Festival Warsaw
19.00 Josquin the Undead concert
Tuesday 08.03.2022 New Epiphanies Festival Warsaw
17.00 Van Eyck Diagrams film projection & after talk
JOSQUIN, THE UNDEAD - CONCERTS ANTWERP & WARSAW
March 6th & 7th
Laments, Deplorations and Dances of Death
In 1540, almost 20 years after the death of Josquin des Prez, the German publisher Georg Forster wrote mockingly that he heard from an illustrous person that Josquin composed more works after his death than during his life. This joke stresses the extreme proliferation of posthumous fake Josquin compositions articulating the legendary status of the composer.Immortality seems to be anticipated by Josquin himself in his late style, be it in the guise of its much darker counterpart, featuring an extreme musical repetition compulsion, making movement and dynamic emerge out of the inertia and stickiness of the musical and poetic material itself.Graindelavoix’s latest program and CD is an exploration and mapping of this idea, based on the carefully chosen and organized selection of 5 and 6 Voice chansons in Tielman Susato’s Seventh chanson book. This book, printed in Antwerp in 1545 and including some impressive epitaphs for Josquin by other composers, can be regarded as the first commemoration of Josquin who died in 1521, a little more than 500 years ago.
In 1540, bijna 20 jaar na de dood van Josquin des Prez, schreef de Duitse uitgever Georg Forster schertsend dat hij een illuster iemand hoorde zeggen dat Josquin meer werken componeerde na zijn dood dan tijdens zijn leven. Deze grap wijst op de woeker aan postume Josquin vervalsingen en de legendarische status van de componist.Josquin zelf heeft op die onsterfelijkheid geanticipeerd in zijn late stijl (zij het vermomd als haar duistere tegenhanger) die wordt gekenmerkt door een haast compulsieve herhalingsdrift die beweging en dynamiek genereert uit de inertie en kleverigheid van het muzikale en poëtische materiaal zelf.Het programma en de laatste release van Graindelavoix exploreren deze idee verder met als uitgangspunt de zorgvuldig samengestelde selectie 5- en 6-stemmige chansons in Tielman Susato’s Septiesme Livre. Dit in 1545 in Antwerpen gedrukte liedboek bevat naast werken van Josquin enkele indrukwekkende lamentaties voor de componist van jongere tijdgenoten en is de eerste echte herdenking van Josquin die in 1521 stierf, vorig jaar 500 jaar geleden. GRAINDELAVOIX/ Directed by Björn Schmelzer with Andrew Hallock, Albert Riera, Andrés Miravete, Marius Peterson, Adrian Sîrbu, Tomàs Maxé, Arnout Malfliet (singers)
Floris De Rycker (lute), Philippe Malfeyt (cittern)
VAN EYCK DIAGRAMS
The Legacy of Gerard Van den Acker, Art Historian
After screenings in Hannover (KunstFestSpiele Herrenhausen), Ghent (De Bijloke) and Antwerp (De Cinema), we are happy to announce Van Eyck Diagrams in Warsaw. The film is Graindelavoix's critical contribution to the Van Eyck Year in Flanders. Schmelzer and Graindelavoix created a performance with polyphony as a salute to the life and work of their faithful friend and art historian Gerard Van den Acker, whose untimely death abruptly ended a promising and sensational Van Eyck research.As a result of the crisis situation, Van Eyck Diagrams was given new impulse as a feature film. It is not just a tribute to Van Eyck's universe and to his visionary interpreter, but also an evocation of the artist’s struggle to be heard, seen and understood.Polyphony portrait, art historical documentary, philosophical film noir or just Flemish Covid comedy? Van Eyck Diagrams is all that and much more.
VAN EYCK DIAGRAMS
The Legacy of Gerard Van den Acker, Art Historian
Na screenings in Hannover (KunstFestSpiele Herrenhausen), Gent (De Bijloke) en Antwerpen (De Cinema), kondigen we met trots de vertoning van Van Eyck Diagrams in Warschau aan. De film is Graindelavoix' kritische bijdrage aan het Van Eyck jaar in Vlaanderen. Schmelzer en Graindelavoix creëerden met Van Eyck Diagrams een voorstelling met polyfonie als eresaluut aan het leven en werk van hun trouwe vriend en kunsthistoricus Gerard Van den Acker, wiens vroegtijdige dood abrupt een einde maakte aan een beloftevol en opzienbarend Van Eyck-onderzoek.Van Eyck Diagrams kreeg door de coronacrisis een nieuwe adem als langspeelfilm, niet alleen als hommage aan het universum van Van Eyck en als hulde aan zijn visionaire interpreet, maar ook als evocatie van de strijd die kunstenaars moeten leveren om gehoord, gezien en begrepen te worden.Polyfonieportret, kunsthistorische documentaire, filosofische film noir of gewoon Vlaamse Covid comedy? Van Eyck Diagrams is dat allemaal en veel meer.
Written, directed and edited by Björn Schmelzer
Margarida Garcia, Co-Director
With Alain Franco, Andrew Hallock, Albert Riera, Marius Peterson, Arnout Malfliet, Marlies De Munck, Bert Timmermans, Timothy Foubert, Paul Robbrecht, Babucarr Joof, Jana De Lange, Lisa Roelands, Sophie Hellemans, Peter Malfliet, Dauwe Bogaerts, Cas Ezzy, Sasha Lima, Manuel Mota, David Maranha, Margarida Garcia & Björn Schmelzer
Felipe Pipi, Director of Photography
Olivier Blanc, Anton Vodenitcharov & Alex Fostier, Sound
music performed by Graindelavoix
Willem Van Vooren & Katrijn Degans, Production
In coproduction with Music Centre De Bijloke Ghent and KunstFestSpiele Herrenhausen with the support of the City of Ghent and Flemish Community.
"Bronnen zat voor deze filosofische roadmovie: complottheorieën (…), Borgesiaanse mystificaties, zelfs een licht-hilarische variant van de film noir. Naast lichtvoetigheid krijg je ook een overvloed geserveerd aan talking heads, en dat van niet-professionele acteurs (…) Schmelzer bracht een prachtverzameling fragmenten bijeen, onversneden meerstemmigheid van Guillaume Dufay en Gilles Binchois, maar ook van minder bekende meesters als Matteo de Perugia of Jacob Senleches. Tussen de gotische gewelven bloeien de sobere stemmen helemaal open.”
“Plenty of sources for this philosophical road movie: conspiracy theories (…), Borgesian mystifications, even a slightly hilarious variant of the film noir. In addition to light-heartedness, you are also served an abundance of talking heads, and that of non-professional actors. (….) Schmelzer brought together a wonderful collection of fragments, unadulterated polyphony by Guillaume Dufay and Gilles Binchois, but also by lesser-known masters such as Matteo de Perugia or Jacob Senleches.The sober voices blossom between the Gothic vaults.”
Geert Van der Speeten in De Standaard
